Bağlılarından Rıfat Tandoğan şöyle anlatıyor: Abdülaziz Bekine Hazretlerini görüp, sohbetine devama başladıktan sonra, içimden gelen bir hisle dargın olduğum arkadaş ve akrabalarımla barışmayı düşündüm ve gidip özür dileyip, onlarla barıştım. Diğer taraftan da, "İzzet-i nefsimi ayaklar altına mı alıyorum?" diye de bir düşünceye kapıldım. Hocaefendi'ye bu durumu anlattığımda gülümseyerek:
- Senin nefsinin izzeti var mı? Dediler. Ben de:
- Evet Hocam, izzet-i nefsimiz yok mudur? Dedim. Onun üzerine:
- Nefsin izzeti olur mu? Nefis bir hayvandır, onun izzeti olmaz. Ancak vasfın izzeti olur. Meselâ öğretmenlik, babalık ve hocalık gibi. Ve kim ki vasıflıdır, o izzetlidir" buyurdular.Gülistan dergisi
